The Mist Hot Spring Hotel: โรงแรมน้ำพุร้อน เมืองสวี่ชาง (Xuchang) มณฑลเหอหนาน (He- nan) ประเทศจีน

การออกแบบโรงแรม The Mist Hot Spring คุณอมตะได้ย้อนกลับไปเมื่อครั้งได้มีโอกาสสำรวจพื้นท่ี ของโรงแรมนี้เป็นครั้งแรก เมืองสวี่ชางนั้นอยู่กลางมณฑลเหอหนาน ซึ่งตั้งอยู่ภาคกลางของประเทศ

จีน ลักษณะภูมิอากาศน้ันจึงไม่ร้อนมากในฤดูร้อน และไม่หนาวจัดในฤดูหนาว แต่ที่มณฑลเหอหนาน นี้มีชื่อเสียงเรื่องน้ำพุร้อนธรรมชาติเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ โดยที่ต้ังของโรงแรมนั้นอยู่ไกลจากตัว เมืองเป็นท่ีเวิ้งว้าง ไม่มีต้นไม้ ทะเลสาบ หรือทัศนียภาพใดๆ มีเพียงภาพความว่างเปล่าและวันที่ไปดูพื้นท่ีนั้น อากาศไม่สดใสจึงเห็นสีของท้องฟ้าเป็นสีเทา เลยเกิดคำถามขึ้นมาว่าจะทำอย่างไรที่จะสามารถสร้าง สีสันให้กับพื้นที่โรงแรมและผู้มาพักได้ จึงเป็นที่มาของแนวความคิดการย้อมสีฟิลม์ในภาพยนตร์สมัยก่อน (Hand-colored Film) การเพิ่มชั้นของสีลงบนฟิล์มสีขาวดำถูกนำมาใช้ในการออกแบบ คือการเพิ่มเลเยอร์ (Layer) ให้กระจกสีบนรูปด้านอาคาร (Facade) โดยที่มุมมองของผู้ใช้อาคารจากภายในเมื่อมองสู่ ภายนอกนั้นจะเห็นท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีต่างๆ ตามกระจกสี ส่วนมุมมองภายในห้องพัก งานตกแต่งภายใน ที่ออกแบบให้เป็นสีขาว-เทา-ดำจะถูกแต่งแต้มสีสันจากการสาดของแสงที่กระทบกับกระจกของอาคาร แตก ต่างกันไปในแต่ละเวลาและสีของแสงที่ฉาบเข้ามากระทบกับพื้นที่ภายในสร้างบรรยากาศใหม่ให้กับอาคาร ผลงานนี้นั้นเป็นตัวอย่างในการสร้างเรื่องราวให้กับบริบทพื้นที่ที่ไม่มีความน่าสนใจให้กลายมาเป็นลูกเล่น ของอาคารแล้วนั้น ยังได้ใช้ภาษาของสถาปัตยกรรมบนรูปด้านอาคารสร้างประสบการณ์ใหม่ให้กับผู้ใช้ อาคารที่จะแปรผันไปตามแต่ละเวลาเช่นเดียวกันกับงาน Little Sheter แต่ต่างกันในบริบทที่มา และวัสดุที่ สถาปนิกเลือกใช้ในการออกแบบ

 The Commons Thonglor: คอมมูนิตี้มอลล์ใจกลางทองหล่อ
ย่านทองหล่อในกรุงเทพฯ นั้นถือเป็นย่านท่ีได้รับความนิยมอย่างมากสำหรับนักท่องเท่ียวชาวต่างประเทศ เป็นย่านท่ีมีทั้งร้านอาหาร ผับ บาร์ ท่ีอยู่อาศัย และอาคารสำนักงาน เรียกได้ว่ามีความหลากหลายของ ผู้คนและการใช้งานในอาคารต่างๆ การออกแบบคอมมูนิตี้มอลล์โดยท่ัวไปมักจะเน้นให้มีพื้นที่เช่าให้ได้มาก ท่ีสุด แต่สำหรับโครงการ The Commons มีแนวความคิดที่ต่างไป เนื่องจากความหนาแน่นของอาคาร ต่างๆ ในซอย ทางสถาปนิกได้ร่วมกับเจ้าของโครงการหาจุดกึ่งกลางที่จะทำให้ลงตัวทั้งในแง่งานออกแบบ
 
และแง่ธุรกิจ รวมไปถึงช่วยค้นหาแนวทางธุรกิจ (Business Model) แบบใหม่ ซึ่งปกติร้านอาหารทั่วไป จำเป็นต้องใช้พื้นที่ค่อนข้างใหญ่สำหรับครัว และที่นั่งจำนวนมากสำหรับทานอาหาร การลงทุน ตกแต่ง ร้านมีราคาค่อนข้างสูง โครงการนี้จึงปรับเปลี่ยนการจัดสรรพื้นที่เช่าให้มีขนาดเพียงพอสำหรับครัวและที่นั่ง บางส่วน ที่นั่งส่วนใหญ่ของแต่ละร้านนำไปรวมกันเป็นพื้นที่ส่วนกลางที่ลูกค้าสามารถใช้ร่วมกันได้ ทำให้ เกิดข้อดีกับทุกฝ่าย สำหรับผู้เช่าคือจ่ายค่าเช่าเท่าเดิมแต่ลงทุนน้อยลง เจ้าของโครงการก็ได้ค่าเช่าเท่า เดิม สำหรับผู้ใช้อาคาร ได้การทานอาหารที่เหมือนเดิม แต่ได้พื้นที่ส่วนกลางที่มากขึ้น ดังนั้นเมื่อเข้ามาถึง อาคารจะมีพื้นที่ส่วนกลางของอาคารเสมือนพื้นที่สาธารณะ ต่อเนื่องจากชั้น 1 ไปจนถึงชั้น 4 และทำให้ คนที่เข้าถึงอาคารสามารถมองเห็นกิจกรรมได้ทั่วถึงทุกชั้น แนวคิดเหล่านี้ทำให้ The Commons มีการ ออกแบบที่แตกต่างจากคอมมูนิตี้มอล์อื่น กลายเป็นพื้นที่ส่วนกลางสำหรับย่าน สำหรับเมือง และกลาย เป็นสถานที่ยอดนิยมและเป็นจุดท่องเที่ยวแห่งใหม่ให้กับกรุงเทพฯ ซึ่งส่งผลให้เจ้าของโครงการอื่นๆ เริ่มหา จุดกึ่งกลางระหว่างการออกแบบและธุรกิจที่สามารถกลายมาเป็นเอกลักษณ์ให้กับอาคารบ้างเช่นกัน

จากตัวอย่างทั้งสี่โครงการที่กล่าวถึงข้างต้นนั้น The Flow, Little Shelter, The Mist Hot Spring และ The Commons Thonglor นอกจากความหลากหลายที่สถาปนิกได้นำเสนอในการเลือกใช้วัสดุสำหรับ อาคารแล้ว การคำนึงถึงบริบทและประสบการณ์ของผู้ใช้อาคารที่สถาปนิกกำหนดขึ้นมานั้นได้สร้าง เอกลักษณ์และลักษณะพิเศษให้เกิดขึ้นต่างไปในแต่ละอาคาร ถ้าจะเปรียบการออกแบบเป็นหนังสือตามที่ คุณอมตะกล่าวนั้น หนังสือที่ Department of ARCHITECTURE เขียนขึ้น แม้หน้าปกจะต่างไป แต่หลัก การหรือแก่นของการออกแบบนั้นสามารถเชื่อมโยงถึงกัน “Department of ARCHITECTURE : After the First Decade” แสดงให้เห็นถึงผลงานการออกแบบที่ผ่านประสบการณ์กว่าทศวรรษของอมตะ หลู ไพบูลย์ และทวิตีย์ วัชราภัย เทพาคำ ทศวรรษใหม่ที่ Department of ARCHITECTURE กำลังจะก้าว ต่อไปนั้นอาจจะพบความหลากหลายที่มากขึ้นจากโจทย์ที่ต่างไป แต่เชื่อแน่ว่าความตั้งใจและความคิด สร้างสรรค์ของผู้ออกแบบนั้นจะทำให้พวกเขาสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้ได้เห็นต่อไปอีกหลายทศวรรษ